να πατήσουμε το κουμπάκι των συναισθημάτων στο on και να μοιρασουμε εικονικά χαμόγελα και αγάπη.
Τι γίνετε στην ανθρώπινη ατμόσφαιρα άραγε; Γιατί λειτουργουμε έτσι μηχανικά, έχουμε γίνει ένα επαναπρογραμματιζόμενο ρομπότ που δέχεται μόνο εντολές από τον κακό εαυτό του;
Διαθέτουμε μια καταπληκτική συλλογή από όμορφα πράγματα μέσα μας που μας πιάνει φόβος στην ιδέα και μόνο να κάνουμε αυτορρύθμιση .
Τι γιορτάζουμε αλήθεια αυτήν την εποχή; εκτός βέβαια από το θεαθηναι και τον υπέρκατανάλωτισμο; Μια μανία εξαγοράς ίσως για να καλύψουμε τις τύψεις όταν δεν μπορούμε να είμαστε δίπλα στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μπορει βέβαια τώρα με την ανθρώπινη κρίση να μειώθηκε η νεραϊδόσκονη και το γκλιντερ αλλά η πίστη παραδοσιακά είναι ένα γερό θεμέλιο.
Μιλώντας όμως για πίστη τι γίνετε με αυτή; Έχει χαθεί κάπου στο χάος της ανθρώπινης αντίληψης που στην διαδρομή της για την αναζήτηση έχουν πραγματοποιηθεί τα πιο κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Όσο για την πιο light μορφή της γίνεται βιωμα στα όρια της παράδοσης και του εθίμου παρα της σχέσης με τον Θεό.
Μια συνολική εικόνα που έχω στο μυαλό μου η πίστη μοιάζει σαν καρποφορο δέντρο το πλησιαζουμε μόνο όταν είναι να πάρουμε αυτό που μας προσφέρει και όταν φύγει η εποχή της καρποφοριας ,ξεχνάμε ακόμη και την παρουσία του εκεί.
Αν κοιτάξει όμως κάποιος λίγο πιο ουσιαστικά μέσα του είναι σαν να μη γνωρίζει καθόλου το κεντρικό πρόσωπο του Χριστιανισμού.
Τον πρωταγωνιστή που ίδρυσε την αγάπη. Ο Ιησούς μπορούσε να εξηγεί δύσκολα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνονται εύκολα χωρίς περιστροφες κακία και συμφέρον. Διδαξε πως η αγάπη άνευ όρων μπορεί να απελευθερωσει να γιατρεψει την πιο αδύναμη ψυχή.
Δεν ξεχώριζε πρόσωπα για την καταγωγή τους ηταν φίλος της διαφορετηκότητας. Εξηγούσε τα πράγματα απλά και καθαρά. Μιλούσε για τα πουλιά, τα λουλούδια και άλλα συνηθισμένα πράγματα για να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν ζητήματα σχετικά με τον πατέρα του. Ο Ιησούς μας δίδαξε τον τρόπο εμείς δεν καταλάβαμε πως μπορούμε να αγαπάμε αληθινά.
Ίσως η πορεία που τραβάει ο καθένας δεν είναι εύκολος μερικές φορές, οι καταστάσεις της ζωής μας κάνουν να βγάζουμε το πιο σκληρό πρόσωπο για προστασία μη πληγωθουμε,για άλλους μπορεί να είναι θέμα επιβίωσης η να τους ταλαιπωρει κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας.
Στο σύνολο όμως η αγάπη για τους περισσότερους ειναι το πιο κακομεταχειρισμένο ηχητικό συμβολο και τρεμουν στην ιδέα να την νιώσουν.
Οταν συναντάμε τέτοιες στιγμές μην ξεχνάμε τα λόγια του σοφού δάσκαλου :
«Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ» Ματθαίος 11:29
Κλείνοντας θα σας θυμήσω εκείνο το δεντράκι που μπορεί να βρίσκετε στον κήπο σας ,να το επισκέπτεστε συχνά είναι όμορφο όλες της εποχές...
απο την ~Κ~
.preview.jpg)
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.