Μάθε ότι:

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος φίλος είναι : Ο Θεός.
Οι καλύτεροι σύντροφοι είναι : Οι γονείς.
Το καλύτερο σπίτι είναι : Το σπίτι σου.
Η καλύτερη ευτυχία είναι : Η καλή συνείδηση.
Η ωραιότερη ημέρα είναι : Η σημερινή.
Ο καλύτερος χρόνος είναι : Τώρα.
Η καλύτερη μέθοδος για να νικήσεις είναι : Η πειθαρχία.
Η καλύτερη ασχολία είναι : Η εργασία.
Η καλύτερη διασκέδαση είναι : Η μελέτη.
Η πλουσιότερη συλλογή είναι : Η συλλογή των καλών πράξεων.
Ο πιο εύκολος δρόμος για να είσαι ευτυχής είναι : Η ευθεία οδός.
Η μεγαλύτερη χαρά είναι : Το εκπληρωθέν καθήκον.
Η μεγαλύτερη δύναμη είναι : Το καλό.
Η καλύτερη συμπεριφορά είναι : Η φιλοφροσύνη.
Ο μεγαλύτερος ηρωισμός είναι : Το θάρρος να είσαι καλός.
Το μεγαλύτερο σφάλμα είναι : Το ψέμα.
Η χειρότερη φτώχεια είναι : Η τεμπελιά.
Η μεγαλύτερη καταστροφή είναι : Η αποθάρρυνση
Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι : Το κακό.
Το καλύτερο σπορ είναι : Να κάνεις το καλό 

Μερικές φορές οι άνθρωποι βάζουν τοίχους, όχι για να κρατήσουν κάποιους 

απ'έξω αλλά για να δουν ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για να τους γκρεμίσει!

Η ανεκτικότητα είναι η αρμονία μέσα στη διαφορά εσυ θα διαλέξεις με ποιο μέρος είσαι με το μέρος της αρμονίας ή αυτός που δέίχνει με το δάχτυλο τον διπλανό του;

 1.1 Ανεκτικότητα είναι ο σεβασμός, η αποδοχή και η εκτίμηση του πλούτου και της ποικιλίας των πολιτισμών του κόσμου μας και των τρόπων με τους οποίους εκφραζόμαστε και εκφράζουμε την ιδιότητα του ανθρώπινου όντος. Ενθαρρύνεται από τη γνώση, το ανοιχτό πνεύμα, την επικοινωνία και την ελευθερία σκέψης, συνείδησης και πεποιθήσεων. Ανεκτικότητα είναι η αρμονία μέσα στη διαφορά. Δεν είναι μόνο υποχρέωση ηθικού χαρακτήρα, αλλά και πολιτική και νομική απαίτηση. Η ανεκτικότητα είναι αρετή που καθιστά δυνατή την ειρήνη και συμβάλλει στην αντικατάσταση του πολιτισμού του πολέμου από έναν ειρηνικό πολιτισμό.
1.2 Η ανεκτικότητα δεν είναι ούτε παραχώρηση ούτε συγκατάβαση ούτε ενδοτικότητα. Η ανεκτικότητα είναι πάνω απ’ όλα ενεργητική στάση που βασίζεται στην αναγνώριση των γενικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών του άλλου. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η επίκληση της ανεκτικότητας για να δικαιολογηθούν προσβολές αυτών των θεμελιωδών αξιών. Η ανεκτικότητα πρέπει να ασκείται από άτομα, ομάδες και κράτη.
1.3 Η ανεκτικότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της πολυφωνίας (μεταξύ άλλων και της πολιτιστικής πολυφωνίας), της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Συνεπάγεται την απόρριψη του δογματισμού και του απολυταρχισμού και επιβεβαιώνει τους κανόνες που περιλαμβάνονται στις διεθνείς πράξεις για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
1.4 Σύμφωνα με την αρχή του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η άσκηση της ανεκτικότητας δεν είναι ανοχή της κοινωνικής αδικίας ούτε παραίτηση από προσωπικές πεποιθήσεις. Η άσκηση της ανεκτικότητας σημαίνει ότι ο καθένας / η καθεμία δικαιούται να επιλέξει ελεύθερα τις πεποιθήσεις του / της και δέχεται ότι ο άλλος / η άλλη έχει την ίδια ελευθερία. Σημαίνει αποδοχή του γεγονότος ότι τα ανθρώπινα όντα, που χαρακτηρίζονται εκ φύσεως από ποικιλία στην εξωτερική τους εμφάνιση, την κατάσταση, τους τρόπους έκφρασης, τις συμπεριφορές και τις αξίες τους, έχουν το δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά και να είναι αυτό που είναι. Σημαίνει επίσης ότι κανένας δεν πρέπει να επιβάλλει τις απόψεις του στον άλλο.

Απόσπασμα της Διακήρυξης Αρχών σχετικά με την Aνεκτικότητα που ενέκρινε και υπέγραψε η Γενική Συνδιάσκεψη της UNESCO στις 16 Νοεμβρίου 1995.

Ότι δεν κατέχουμε, δεν το αγγίζουμε μέχρι να μάθουμε και μείς να το χειριζόμαστε

 

Στην Εποχή μας…
 
 Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντά μας,
                   και μειώσαμε τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια
                  και μισούμε πιο συχνά.
Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς τα ζην,
                  αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας,
                  αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.
Φτάσαμε ως το φεγγάρι,
                  αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο
                  για να συναντήσουμε τον γείτονά μας.
Διασπάσαμε το άτομο,
                  αλλά όχι και τις προκαταλήψεις μας.
Έχουμε υψηλότερα κτίρια,
                  αλλά και πολύ χαμηλότερες προδιαγραφές.
Πλατύτερους δρόμους,
                  αλλά στενότερες αντιλήψεις.
Ξοδεύουμε πολλά, και έχουμε λίγα.
Αγοράζουμε πολύ, αλλά απολαμβάνουμε λίγο.
Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες,
Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.
Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους,
Περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρίση.
Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά και περισσότερα προβλήματα.
Έχουμε πλεόνασμα φαρμάκων,
                  αλλά έλλειμμα στην ποιότητα της ζωής μας.
Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα,
                  αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.
Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών
                  και των ρηχών ανθρώπινων σχέσεων.
Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα,
                  αλλά και χειρότερη διατροφή.
Κτίζουμε πολυτελή σπίτια,
                  αλλά διαλύουμε την οικογένεια.
Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη,
Η αποθήκη της όμως, είναι έρημη και άδεια.